An Ní a Bhí Álainn

[Héilics Órbhuí]

Ba mhaith liom an dán seo a roinnt libh a thugann faoiseamh dom ó bhrú mo smaointe dubha. Samhlaímse féin go láidir leis an Díreánach ar chúis éigin, cé nach bhfuil cosúlacht mhór idir an dá shaol againn. Bainigí sult as!

An Ní a Bhí Álainn

Aréir i m’aonar is ea bhíos
Ag siúl dom trí ghleann ciúin uaigneach
Mo cheann a bhí cromtha síos
Ag machnamh dom go dian
Ar fhadhbanna casta cráite

Mo cheann a d’ardíos aníos
Gur fhéachas romham amach
Is gur dhearcas an ní a bhí álainn
Idir mé is léas agus gan ann ach é féin
Bhí crann beag craobhach bláthmhar

Mo bhuíochas dhuit, a chrainn
A scar mé ó mo phéin
Is a chuir ar mo chroí istigh
Áthas seal

Ach míle altú anois is choíche
Is céad moladh de ló is d’oiche
Leis an tÉ a chruthaigh an chré
As ar fhás tú

[eadaoin]

go deas, GRMA, ní fhaca mé riamh go dtí sin é

eadaoin

[Author]

Posts